Editie 2018 Het Gooi Bevrijd
9-5-2018
Het slaaptekort van de afgelopen week is nog duidelijk zichtbaar op mijn gezicht en in mijn prestatievermogen. Een jetlag van heb ik jou daar terwijl ik dit met kleine, branderige oogjes zit te tikken.
Ja, een jaar lang vergaderen, peinzen en besluiten vliegt in 4 dagen voorbij. De dagen lijken wel sneller te gaan dan normaal, veel sneller....
Ergens in het najaar 2017 waren wij al een heel eind op weg met de Editie 2018 van Het Gooi Bevrijd. We hadden dit immers al drie keer eerder gedaan dus hoeveel meerwerk kon deze editie nou daadwerkelijk zijn?
Best wel wat kan ik u vertellen, best wel wat….
Ik denk dat een aantal van u zich de start van HGB2018 nog goed kunnen herinneren. 1 februari 2018 om 00:00u.
Om de woorden van de eerste deelnemer aan te halen om 01:00u ’s nachts: “Hierbij mijn inschrijving en ik hoop dat ik niet te laat ben”. Een helderziende blik bleek achteraf want het werd een inschrijving van 60 voertuigen die binnen 68 uur bomvol zat en daardoor ook direct gesloten werd. Wat een animo, ongelofelijk. Dat hadden we zeker niet zien aankomen.
Naast onze “vaste” 101st AB veteraan Bob Izumi dit jaar twee terugkerende Britste veteranen Frank Tolley en David Teacher.
Het plezier wat de mannen in Het Gooi Bevrijd beleven is er niet minder om, in tegendeel.
En twee nieuwe veteranen uit de UK; Lewis Banham, een Dispatch Rider en Doug Farrington een Rifleman / Sniper.
Lewis heeft 3 dagen een grijns op z’n gezicht gehad van oor tot oor. Wat heeft die man genoten!
En Doug…. Doug is een verhaal apart; Doug is na de WO2 weer terug naar de UK gegaan en heeft sindsdien alleen maar gewerkt, niet op vakantie geweest en eigenlijk alleen z’n eigen beknopte omgeving gezien.
Maar Doug wilde eigenlijk wel de grote reis over het water nemen, om eens te kijken wat er zoal meer speelt in de wereld. Het Gooi Bevrijd was a good place to start.
Ik heb zelden iemand zo zien genieten als dat Doug dat heeft gedaan de afgelopen dagen. Staand bovenop de versnellingsbaktunnel van een Dodge terwijl hij een stampvol Bussum binnenreed, zwaaiend en handkussen uitdelend genoot hij van elke meter die de Dodge naar voren rolde.
Dansen met de dames omdat hij wist dat als de muziek stopte, er waarschijnlijk een kusje volgde.
En het ontroerende moment dat Frans Hendriks hem achterop zijn motorfiets zette en langzaam door een erehaag van applaudisserende mensen reed in Weesp. Dat heeft wel wat traantjes gegeven bij het publiek links en rechts.
Maar Doug genoot blijkbaar iets te veel en had last van de warmte. Na een controle in de ambulance bleek het gelukkig mee te vallen maar je schrik toch.
En je schrikt helemaal als dezelfde ambulance Doug de volgende dag uit het hotel komt halen omdat hij een snoekduik in bad heeft genomen.
Terwijl ik dit zit te tikken ligt Doug nog steeds ter controle in het Ziekenhuis van Hilversum, juist, terugvliegen was er nog even niet bij.
Dus alle tickets moesten omgeboekt worden. Ook dat hoort dan bij het werk als Organisatie HGB. Maar met een meer dan meewerkende vliegtuigmaatschappij is dit toch gelukt.
Zo zie je maar, het loopt altijd anders dan gepland.
Het weer… dat hadden we ook niet gepland, laten we voorzichtig zeggen; anders voorgesteld. De week voor het evenement werd het neerslag tekort van april nog weggevaagd in twee dagen tijd.
Maar hoe meer 2 mei dichterbij kwam werd de weersverwachting steeds beter. En wat hebben we een geluk gehad! Zaterdag en zondag rond de 25c graden!
Elk dorp waar we een stop hadden was afgeladen met publiek, maar dan ook echt afgeladen.
In de Oostermeent van Huizen zou de Spitfire overkomen van de KLu. Helaas iets voor de stop kregen we te horen dat de Spitfire met technische mankementen aan de grond stond. Wel teleurgesteld maar goed, in 2016 gebeurde het helaas ook.
Maar de KLu verzekerde ons dat we niet teleurgesteld zouden worden. Dat was zo, twee gele Harvards bliezen alle teleurstelling weg met 3x een flyby in formatie. Schitterend.
En dan onze AT6 Texan die ons met een flyby zou trakteren? In Muiden op 6 mei kwam hij een aantal keer laag over de zeesluis gedenderd, machtig! Maar de piloot vond dit waarschijnlijk niet genoeg en meldde ons dat we ’s middags in Eemnes maar goed op de lucht moesten letten.
Blijkbaar heeft hij op het vliegveld nog een aantal hangaars opengetrokken, z’n familie gebeld en ervoor gezorgd dat er maar liefst 4 vliegtuigen in formatie overkwamen vliegen! Niet normaal! (nee sorry Paul E, ook voor ons niet)
Ik denk dat wij, als organisatie, volgende week pas beseffen wat er allemaal gebeurd is, hoe nagenoeg alle puzzelstukjes in elkaar gevallen zijn. Zo veel bedankjes, foto’s en filmpjes dat er bijna geen doorkomen aan is. We moeten iets goed gedaan hebben.
Onze dank gaat uit naar alle deelnemers van HGB2018 die van heinde en verre kwamen. Wat hebben jullie het fantastisch gedaan! We hebben alleen maar lovende woorden gekregen vanuit de gemeentes die we gepasseerd zijn. Super!!
Misschien toch de deelnemers op de motoren even apart benoemen, want wat was het gaaf om meer dan 30 motorrijders zo’n konvooi te zien begeleiden. Geweldig!
Onze vrijwilligers die belangeloos meehelpen om het u zoveel mogelijk naar de zin te maken. Dames en heren, petje af!
U als publiek, welke in grootte getale afgekomen zijn op de stops maar ook langs de routes stonden, de vlag uit hadden gehangen, stonden te zwaaien....
De sponsoren en donateurs die het vertrouwen in ons toonden door ons financieel of met materieel te steunen.
De Blaricumse Bevrijdingsdagen voor het realiseren van een schitterende stop op het Oranje Weitje.
Het Vitus Gebouw olv Marita Steenbeek, onze 40's party weer perfect geregisseerd.
Big Band Blow, bedankt voor de muzikale samenwerking met "onze" Britse artiesten Natasha Harper, Paul Harper en Stephen Howell.
Marcel Meijer van Southwick Levende Geschiedenis voor het serveren van een Full Monty Breakfast!
Hanno Wesdorp voor het meer dan waarmaken van de beloofde kippenvelmomenten met de AT6 Texan!
De KluHV voor het adhoc reageren door het vervangen van een flyby van de kapotte Spitfire.
En iedereen die op welke manier dan ook ons evenement Het Gooi Bevrijd een warm hart toedraagt.
Maar voor nu…
Helaas geen ontbijt “The Full Monty” English Breakfast meer van Marcel Meijer. Nu maar weer zelf eitjes bakken.
Geen kampvuur, geen Natasha die het kippenvelnummer Requim For A Soldier accapella ten gehore brengt, geen geur van canvas als ik wakker wordt…..
Geen 400 bitterballen (sorry Daan , Partymix) uitdelen om 22:00u.
Geen muizen die naast je tent in het gras ritselen, geen specht die je 's morgens vroeg wakker maakt.
Geen doedelzak die achter uit het bos klinkt......
……….even niet.
Wat wel? Nou….. op de veteranen afscheidsborrel zijn we als organisatie nog even blijven zitten. Dan bespreek je wel eens wat.
Juist 2019... Hou de Social Media, Website en TS maar in de gaten. Want het bloed kruipt waar niet gaan kan……
Namens de organisatie:
Maartje Braam, Marianne Braam, Marc den Hertog, Daniel Morren, Frank Kamperman, Ron Manten, Wim Braam en ondergetekende danken wij u nogmaals! We hopen dat jullie er net zo van genoten hebben als wij.
Rest mij nog u een fijne dag te wensen en wellicht tot op een volgend evenement en uiteraard tot bij Het Gooi Bevrijd!
Met vriendelijke groeten,
Eric Verheul
Organisatie Het Gooi Bevrijd
